Svetozar Ćorović rođen je 29. maja 1875. godine u Mostaru.
Predstavlja jednu od najmarkantnijih ličnosti mostarskog omladinskog pokreta toga doba. Sa savremenicima, Aleksom Šantićem i Jovanom Dučićem činio je nadaleko čuvenu mostarsku književnu i kulturnu trojku.
U Mostaru je završio osnovnu i trgovačku školu. Iako skromnog obrazovanja, brzo je izrastao u eminentnog srpskog kulturnog i javnog radnika i proznog pisca, koji će danonoćno pisati crtice, pripovijetke, romane i drame i u njima faktografski vjerno slikati život u Hercegovini i ljude svih staleža, vjera i narodnosti. Kako je najveći dio svog života proveo u svom rodnom gradu, njegova djela nadahnuta su Mostarom i Hercegovinom, a njegove priče govore o životima malih, običnih ljudi, od trgovaca i zanatlija do vojnika, sveštenika i bivših plemića.
Od 1887. objavljivao je radove u mnogim listovima i časopisima: Golub, Neven, Bosanska vila, Luča, Otadžbina, Zora i Brankovo kolo. Bio je aktivan član mostarskog društva “Gusle”. I na drugim književno-kulturnim poljima bio je aktivan. Za vrijeme aneksione krize 1908. izbjegao je u Italiju. 1910. izabran je za poslanika u Bosanskom saboru. Po izbijanju rata 1914. uhapšen je, odveden u taoce, potom mobilisan i kao vojnik poslan u Mađarsku. Teško bolestan, vratio se u Mostar 1917. U svom rodnom gradu je i umro, 17. aprila 1919.
Njegova najpoznatija djela su: Ženidba Pere Karantana (1905), Majčina sultanija (1906), Stojan Mutikaša (1907), U ćelijama (1908), U mraku (1909), Jarani (1911), Zulumćar (1913), Kao vihor (1918), Među svojima (1921); pripovijetke ( Bogojavljenska noć, Pod pećinama, Na vodi, Na Vaskrs) i najzad nekoliko pozorišnih komada: dvije šaljive igre: Poremećen plan i Izdaje stan pod kiriju (1899) i aktovke: On, Adembeg, Ptice u kavezu i Povratak.
Nagrada „Svetozar Ćorović” se dodjeljuje u Srbiji i Republici Srpskoj, dok se u Republici Srpskoj tradicionalno održavaju “Ćorovićevi susreti pisaca”.
Pripremila: Dajana R. ,
HP , februar 2014
BONUS VIDEO
