S obzirom da se nalazi u blizini aerodroma, ovaj biser prirode već iz vazduha osvaja pažnju turisti koji putuju ka atraktivnim destinacijama u opštini Tivat, kao što su luksuzne oaze Porto Montenegro i Luštica bay, ili ka obližnjim gradovima Kotoru, Perastu i Budvi. I oni turisti koji pristižu brodovima i jahtama takođe svjedoče o posebnom doživljaju, a među uspomenama sa ljetovanja izdvajaju prizore sa Miholjske prevlake.
Na vrhu malog brda koje se uzdiže poluostrvom nalazi se hram Svete Trojice, tako da se na ovom mjestu svakodnevno mogu sresti vjernici, hodočasnici, sveštenici, monahinje. Uz samu obalu sagrađena je krstionica nazvana Suza Njegoševa, posvećena slavnom crnogorskom vladaru, pravoslavnom vladici i srpskom pjesniku Petru II Petroviću Njegošu.
Miholjska prevlaka, dakle, nije zanimljiva samo zbog prirodne ljepote, već i brojnih tragova duge i burne istorije bokakotorskog zaliva. Ona je i arheološko nalazište sa ruševinama srednjovjekovnog pravoslavnog manastira Svetog Arhangela Mihaila, čija se istorija proteže više od hiljadu godina.
Naime, nakon što je 1219. godine Srpska pravoslavna crkva postala autokefalna, njen prvi arhiepiskop Sveti Sava obnovio je tadašnji stari manastir i proglasio ga sjedištem Zetske episkopije i tada je manastir Svetog Arhangela Mihaila postao najvažnija svetinja u ondašnjoj Nemanjićkoj državi.
Iako ne postoje zvanični dokazi, vjeruje se da je crkva na Miholjskoj prevlaci postojala još mnogo ranije i da je više puta rušena i obnavljana.U vrijeme vladavine cara Dušana Silnog Zetska episkopija 1346. godine biva uzdignuta u zvanje mitropolije, ali padom srpskog carstva dolaze tmurne godine za mitropoliju. Sa kopna su prijetili Turci, a sa mora Mlečani.
Mletačka vojska zauzela je tvrđavu Kotor 1420. godine, od kada manastir na Miholjskoj prevlaci predstavlja veliku smetnju u preotimanju imovine i preobraćanju pravoslavnih vjernika u latine. Zbog toga su odlučili da ga potpuno razore. Sredinom 15. vijeka isplanirana je politička zavjera i osmišljen strašan zločin.
Istorijski izvori svjedoče o masovnom trovanju koje se odigralo 1452. godine, na dan manastirske slave, kada je kotorski trgovac Marin Druško, koji je došao kao gost na ručak, po zadatku sipao otrov arsen u kazan sa ribljom čorbom i tako otrovao više od 70 pravoslavnih monaha. Kada su mučenici počeli da padaju jedan za drugim od bolova u stomaku, Marin je istrčao i uzviknuo: „Kuga, kuga“, što je bio znak mletačkoj mornarici da počne manastir gađati topovima sa brodova. Topovska đulad uništila su pravoslavnu svetinju, stradalo su 72 monaha, ali ni kotorski zločinac nije preživio ovaj događaj. Naime, da monasi ne bi otkrili njegov zločinački plan, Marin Druško je zajedno sa domaćinima sjedio za trpezom i ručao riblju čorbu, a sa sobom je imao kesicu praška koji je trebao da bude protivotrov. Da li nije djelovao ili da nije ni popio, nikada nije razjašnjeno. Poznato je da se nije uspio vratiti u Kotor, već da i on preminuo od vlastitog otrova. Iako će neko vrijeme postati vlasnici ostrva, prema predanju, Druškovi nasljednici doživjeće prokletstvo.
Nakon nepuna četiri vijeka, 1827. godine grofica Ekatarina Vlastelinović, poznata kao „monahinja bez mantije“, otkupila je dio ostrva od porodice Druško. Iako nije potpuno obnovila manastir Svetog Arhangela Mihaila, Ekatarina je od preostalog kamena podigla crkvu Svete Trojice kao svoju zadužbinu, a Petra II Petrovića Njegoša testamentom za nasljednika imanja imenovala.
Kada je, 1996. godine, jeromonah Ilarion Đurica počeo sa iskopavanjima temelja za obnovu drevenog manastira desiće ono što hrišćanski vjernici smatraju Božijim čudom. Iz iskopanih kostiju mučenih monaha počeo je veoma često da se pojavljuje prijatan miris poput borova ili majskih ruža, a iz mošti da izlazi voda izuzetno prijatnih mirisa lavande, bosiljka, cimeta, limunovog cvijeta. Vjernici kažu da mirotoče – sveto miro! Toj čudesnoj pojavi posvjedočili su brojni arheolozi i sveštenici, kao i na stotine hodočasnika iz različitih kraja bivše Jugoslavije, ali i ljudi iz Grčke, Palestine, Njemačke itd. Zabilježeno je da je sveštenstvo sa Miholjske prevlake uputilo molbu tadašnjem Mitropolitu crnogorsko-primorskom Amfilohiju da blagoslovi odluku da se o manastirskoj slavi više nikada ne poslužuje riblja ni bilo koja druga čorba.
Posljednjih godina, nakon što je Crna Gora postala samostalna država i dio njene vlade intenzivirao svojevrsni politički obračun sa Srpskom pravoslavnom crkvom, desilo se nekoliko neuspjelih pokušaja rušenja krstionice kao nelegalno sagrađenog objekta, ali su sveštenici i vjerujući narod odbranili svoju svetinju.
Ovdje se nalaze i grnčarske radionice, kao i ljekovito blato koje se koristilo prilikom liječenja u okviru svojevrsne bolnice koja je nekad postojala na Miholjskoj prevlaci. Stranim turistima naročitu enigmu izazivaju devastirane kućice koje se nalaze na poluostrvu, a koje su ostaci vojnog odmarališta iz vremena socijalističke Jugoslavije, kada je ovo poluostrvo bilo jedna od najpopularnijih turističkih atrakcija, da bi se nakon građanskog rata 90-tih godina prošlog vijeka u bivšem odmaralištu zbrinule brojne izbjegličke porodice.
Uprkos činjenici da se na tako malom mjestu zbilo toliko različitih tragova prošlih vremena, Miholjska prevlaka u srcu Tivatskog zaliva ostaje trajni spomenik prirodne ljepote, u kojoj vjerska svetinja otkriva neraskidivu sponu između neba i tla, kraj mora koje miriše na vječnost!
Izvor: Glas Srpske
BONUS VIDEO
